Zwycięskie rejsy (antykwariat)

UWAGA - egzemplarz podpisany przez pierwszego właściciela. W księgozbiorze państwa Lemańskich książka miała numer 2114
------------------------------------------------------------------------------------------

Pomysł "Zwycięskich rejsów", zamiar dokonania wyboru fragmentów z literatury pięknej i pamiętnikarskiej, opowiadających o sukcesach polskich marynarzy podczas II wojny światowej, zrodził się podczas lektury fragmentu opisującego działania "Błyskawicy" pod Narvikiem; zafascynował mnie epizod, gdzie okręt pozostający w wąskim fiordzie dzięki precyzyjnym manewrom uniknął nieprzyjacielskich bomb. Rzecz jasna potraktowałem ów epizod jako rejs zwycięski (...)
Świadomie pominąłem epizody tragiczne. Wprawdzie składają się one również - kto wie czy nie w większym stopniu - na dzieje polskiego czynu zbrojnego na morzu, lecz przecież nie historiografia patronuje tej książce. Rzecz jasna, z radością zamieściłbym tekst opisujący np. epopeję i ucieczki "Orła" z Bałtyku, lecz zarówno epizod, jak i wiele innych nie doczekały się godnego opracowania literackiego, stąd też brak tu niejakiego zwycięskiego rejsu, oczekującego wciąż na swojego barda. (...)
Z wybranych tekstów, a i z poczynionych tu uwag wynika, że nie każde zwycięstwo to celne trafienie przeciwnika. Na szczeblu taktycznym, jak by powiedział ktoś biegły w sztuce wojennej, zwycięstwo różną przybiera postać. Dla statków handlowych ucieczka była najskuteczniejszą bronią, nie mógłby stawać jak równy z równym przeciwko drapieżnikom. A i dla okrętów wojennych, przy miażdżącej przewadze przeciwnika, ucieczka, unik należałby do sukcesów. A "Sąd morski" K. O. Borchardta? to przecież zwycięstwo marynarza nad okrucieństwem wojny - nad samym sobą. I bardzo dobrze, iż tego rodzaju sytuacja mogła się tutaj znaleźć, rozszerzając tym samym pojęcie "zwycięskie rejsy". Nie jst też niefrasobliwym przypadkiem zamieszczenie humoreski, również K. O. Borchardta, którą zatytułowałem "Podnosimy kotwicę" - nie w wymiarze tragicznym powstał wybór. (...)
To są autentyczne wspomnienia uczestników wojny, reportaże, a jeśli fragmenty powieści, to oparte na zdarzeniach jak najbardziej prawdziwych, najwyżej ze zmienionymi nazwiskami postaci i uzupełnione o wyobrażenie szczegółów, których nie zawierały bezpośrednie przekazy.