Korsarze wyruszają na morza i oceany (antykwariat)

W schyłku stulecia, kiedy maszyna parowa zaczęła na morzu zastępować tradycyjny dotąd napęd żaglowy, ustalił się zwyczaj, iż okręty  statki parowe, mające większą swobodę manewru i niezależne od warunków atmosferycznych ustępowały drogi jednostkom żaglowym. Zwyczaj ten obrósł w tradycję, do tego stopnia, że gdy podczas bitwy koło Wysp Falklandzkich, w dniu 8 grudnia 1914 roku, pomiędzy obu walczącymi eskadrami ni stąd, ni zowąd pojawił się idący szybko z wiatrem trójmasztowy żaglowiec, brytyjski admirał nakazał swym krążownikom liniowym zboczyć z drogi, mim że umożliwia w ten sposób nieprzyjacielskim okrętom oddalenie się, wprawdzie na krótko z pola bitwy i wyjście poza zasięg ognia artyleryjskiego.
Później zwyczaj ten przeniesiono również na napotkane statki rybacki, które dość długo jeszcze korzystały z pomocniczego napędu żagli. Zasada ta była podyktowana bardziej ostrożnością, aby przy zbyt bliskim przejściu koło rybackiego stateczku uniknąć zahaczenia o włok holowany przez rybacki trawler czy kuter.
Prawdopodobnie te względy, okazywane przez duże jednostki małym statkom rybackim, sprawiły, że podczas ćwiczeń artyleryjskich przeprowadzanych przez brytyjską Home Fleet na Morzu Północnym wiosną 1939 roku na kursie ćwiczących okrętów pojawił się statek rybacki, brytyjski admirał wydał rozkaz natychmiastowego przerwania ognia i przepuszczenia małego niemieckiego okrętu ochrony rybołówstwa, łatwego do rozpoznania dzięki powiewającemu na topie jego przedniego masztu trójkątnemu proporczykowi o żółto-niebieskich barwach.
Gdyby jednak admirał wiedział, jaki był tym razem główny cel rejsu!
Okręt ochrony rybołówstwa "Weser", opuścił Wilhelmshaven początkiem kwietnia 1939 roku, udając się na wody Morza Północnego. Tym razem jednak, oprócz normalnej załogi okrętu, w jednym z jego dziobowych pomieszczeń znajdowało się 15 ludzi. Było to grono wybitnych specjalistów: artylerzystów morskich i oficerów broni podwodnej, oficerów sygnałowych i radiotelegrafistów, ekspertów fototechnicznych, przedstawicieli lotnictwa morskiego, hydrografów i nurków.
Ci starannie wybrani specjaliści Kriegsmarine z najbliższej odległości mogli obserwować i dokładnie rejestrować dziesiątki istotnych szczegółów dotyczących przeprowadzonego przez brytyjskie okręty ognia artyleryjskiego.
A to był dopiero początek ich ciekawej działalności na morzu .....