Wielka legenda morska La Pérouséa (antykwariat)

UWAGA - egzemplarz Exlibrisem pana Bogusława
------------------------------------------------------------------------------------------

Książka jest relacją z wyprawy naukowo-odkrywczej pod dowództwem La Perouse'a.
Wyprawa wyruszyła w sierpniu 1785 r. i jej zasadniczym celem było rozpoznanie północnej części Pacyfiku na potrzeby handlu Francji z Chinami. Na wyprawę przygotowano duże i nowoczesne statki „La Boussole” i „L’Astrolabe”, wyposażono je w najnowocześniejszy sprzęt badawczy i nawigacyjny, a na pokładach znalazło się wielu uczonych różnych dyscyplin oraz zespół grafików i malarzy.

W jej trakcie bardzo dokładnie zbadano hydrografię i opisano linię brzegową zachodniego wybrzeża Ameryki Północnej oraz nie spenetrowanych do tej pory przez Europejczyków obszarów Morza Japońskiego. W ciągu trzech lat La Perouse'a przemierzył bez mała cały obszar Oceanu Spokojnego, badając geografię i przyrodę archipelagów w północnej, środkowej i południowej jego części, jak również wybrzeża Chile, Filipin, Formozy i Makau.

W lutym 1788 roku u wrót Zatoki Botanicznej na wschodnim wybrzeżu Australii doszło do spotkania wyprawy z pierwszym transportem osadników i skazańców z Anglii. To spotkanie jest ostatnią sprawdzoną informacją o wyprawie La Pérouse’a. Do roku 1829 nie było wiadomo, co stało się z oboma statkami i ich załogami.

Pierwsze wieści o szczątkach fregaty „L’Astrolabe” przywiózł do Francji ze swej wyprawy na Pacyfik Jules Dumont d’Urville. W 1828 r. odnalazł on w rejonie wyspy Vanikoro szczątki żaglowca. W 1959 r. francusko-belgijska wyprawa kierowana przez znanego wulkanologa Harouna Tazieffa odkryła przypadkiem na Vanikoro groby członków załogi okrętu „La Boussole”. W wyniku poszukiwań podwodnych wydobyto również przedmioty stanowiące wyposażenie okrętu (m.in. kotwice, armaty i astrolabium). W 1964 r. ekspedycja francuskiej marynarki wojennej na poławiaczu min „Dunkerquoise” odnalazła na głębokości 50-60 m wrak fregaty „La Boussole”, z którego wydobyto m.in. dzwon.

Późniejsze badania archeologiczne szczątków wraków i legendy przekazywane w pieśniach tubylców dają dzisiaj dość pewny obraz tego, że wyprawa rozbiła się na rafach atolu Vanikoro w grupie Wysp Santa Cruz, a cała załoga została zjedzona przez tubylców.

OD WYDAWCY FRANCUSKIEGO

W roku 1798, a więc dziesięć lat po zaginięciu La Pérouse'a, ukazały się jego prace redagowane przez p. Milet-Mureau na podstawie dzienników i korespondencji nadsyłanych do Francji w czasie trwania wyprawy. Wydano je w czterech tomach jednocześnie z atlasem opracowanym według map i rysunków sporządzonych przez geografów i grafików biorących udział w ekspedycji.

Trzydzieści lat później, angielski kapitan Peter Dillon oraz wielki żeglarz francuski Dumont d'Urville odkryli prawie jednocześnie miejsce rozbicia się obydwóch fregat, zebrali dość dokładne wiadomości o losie uczestników wyprawy i umożliwili w ten sposób częściowe odtworzenie przebiegu katastrofy, która kosztowała życie tylu uczonych, oficerów i marynarzy.

Wtedy to de Lesseps, jedyny pozostały przy życiu członek wyprawy La Pérouse'a, ogłosił drukiem w r. 1831 „Dziennik La Pérouséa” z wyłączeniem technicznych szczegółów oryginalnego wydania i uzupełnieniem poświęconym tragicznym losom fregat Busoli i Astrolabii.

Niniejsze wydanie jest przedrukiem powyższej pracy. Jest ona ilustrowana kilkoma oryginalnymi reprodukcjami.