Garść wspomnień z długiego życia

Słowo wstępne od profesora Janusza Rachonia

"To wielka radość i pożytek dla czytelników, że prof. Lech Kobyliński postanowił podzielić się z nami swoimi przeżyciami, doświadczeniami i osiągnięciami bogatego życia. Co jest absolutnie niezwykłe to fakt, że niezmiernie bogate życie Kobylińskiego starczyłoby na co najmniej trzy atrakcyjne życiorysy. Dzięki źródłom i talentowi narracyjnemu bohatera powstała opowieść zupełnie niezwykła.
Lech Konrad Kobyliński urodził się 1 maja 1923 w Wilnie. Jeszcze przed II wojną światową ukończył szkołę średnią im. Stanisława Staszica w Warszawie. W okupowanej stolicy kontynuował naukę w Państwowej Szkole Technicznej, aby już po wojnie ukończyć studia na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej. Zapisał się w historii polskiej nauki jako specjalista w dziedzinie budowy okrętów, jeden z twórców polskiego okrętownictwa. To na Politechnice Gdańskiej kontynuował błyskotliwą karierę akademicką. Stworzył Katedrę Hydromechaniki Okrętów, konstruował wodoloty i poduszkowce. Wniósł znaczący wkład w prace nad bezpieczeństwem statecznościowym statków, co zaowocowało przygotowaniem kryteriów, które stały się podstawą opracowania przez International Maritime Organization rezolucji obowiązujących do dziś. Jest członkiem korespondentem PAN, przez 57 lat przewodniczył Radzie Technicznej Polskiego Rejestru Statków. Szczyci się tytułem doktora honoris causa trzech uczelni: Uniwersytetu Morskiego w Sankt Petersburgu, Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni oraz Politechniki Gdańskiej. A wreszcie jest członkiem honorowym Royal Institution of Naval Architects w Londynie.
Godnym podkreślenia jest, że prof. Kobylińskiemu udało się opisać niepowtarzalny klimat życia polskiego ziemiaństwa na Wileńszczyźnie i lata szkolne w przedwojennej Warszawie. Dowiadujemy się, jak w czasie II wojny światowej, ten dwudziestoparoletni chłopak, organizuje i dowodzi konspiracyjnym batalionem szturmowym im. Czwartaków (wchodzącym w skład Gwardii Ludowej, a później Armii Ludowej), uczestniczy w słynnym zamachu na Café Club w okupowanej Warszawie i bierze udział w Powstaniu Warszawskim, walcząc na Woli, Starym Mieście i Żoliborzu. Jest dwukrotnie ranny i kontuzjowany. Po upadku powstania odmawiając poddania się Niemcom, wraz z grupą pozostałych przy życiu żołnierzy batalionu przepłynął Wisłę na jej wschodni brzeg. Ten fragment wspomnień prof. Lecha Kobylińskiego zdaje się doskonałym uzupełnieniem materiałów Muzeum Powstania Warszawskiego.
Po zakończeniu wojny Lech Kobyliński pracował m.in. w Londynie, będąc członkiem sekretariatu Międzynarodowej Organizacji Morskiej i wykładał jako visiting profesor na wielu politechnikach, np. w Rosji, Niemczech, Norwegii i Iranie. W ostatnich latach zajmuje się głównie zagadnieniami bezpieczeństwa żeglugi morskiej, współtworząc m.in. jeden z czterech na świecie ośrodków szkoleniowo-badawczych manewrowania statkiem (Szkoła Kapitanów w Iławie).
Książka prof. Lecha Kobylińskiego – oszczędna, pozbawiona moralistycznych ocen i emocjonalnych komentarzy, a jednocześnie okraszona wieloma anegdotami – jest zjawiskiem w naszej literaturze wyjątkowym i oryginalnym."