Teoria żeglowania

Przedmowa
CZĘŚĆ I
JACHTY I FORMUŁY POMIARU KLASOWEGO
1. Ewolucja jachtu i formuły pomiarowej
2. Współczesne formuły pomiarowe
   a) Formuła C.R.
   b) Formuła C.C.A.
   c) Formuła R.O.R.C.
3. Międzynarodowe klasy regatowe
   Klasa 5,5 M
   Star
   Dragon
   Scow
   Finn
   Latający Holender - FD
   Klasa 5-0-5
   Słonka
   Kadet
   Międzynarodowa klasa Canoe
   Katamarany
4. Rysunek konstrukcyjny jachtu
5. Ogólne zasady ruchu jachtu

CZĘŚĆ II
AERODYNAMIKA OŻAGLOWANIA
1. Pojęcie siły aerodynamicznej
2. Rozkład ciśnienia na żaglu
3. Skutki działania siły aerodynamicznej
4. Pomiar sił aerodynamicznych
   a) Powolna zmiana kąta natarcia żagla
   b) Opór tarcia
   c) Opór kształtu
   d) Dodatkowy opór aerodynamiczny jachtu
6. Struktura wiatru pozornego
7. Znaczenie kąta natarcia
8. Zależność kąta natarcia żagla od siły wiatru oraz kursu na wiatr
9. Znaczenie wybrzuszenia żagla
   a) Wybór wybrzuszenia żagla
   b) Regulacja wybrzuszenia żagla, refowanie
   c) Wpływ położenia maksymalnego wybrzuszenia
10. Żegluga na wiatrach pełnych
11. Kształt żagli
12. Współdziałanie żagli
   a) Wpływa żagla przedniego na grot
   b) Wpływ kąta trymu żagla przedniego
   c) Dostrajanie żagli
   d) Pokrycie grota przez żagiel przedni
   e) Spinaker
13. Środek ożaglowania (środek parcia)
   a) Środek ożaglowania a kierunkowa równoległa jachtu
   b) Wędrówka "środka parcia" sił aerodynamicznych
   c) SOż dla układu grot, fok i bezan
14. Nieco uwag o kroju, trymowanie i wadach żagli
   a) Właściwości wytrzymałościowe tkaniny
   b) Zasady kroju grota
   c) Problem giętkich drzewc
   d) Krój żagli przednich
   e) Dostrajanie otaklowania

CZĘŚĆ III
RUCH JACHTU
1. Hydrodynamiczne opory kadłuba
   a) Opór tarcia
   b) Opór falowy
   c) Zasadnicze stany ruchu jachtu
   d) Opór indukowany (spowodowany przez dryf)
   e) Opór przechyłu
2. Sprawność regatowa jachtu
   a) Ogólna sprawność jachtu
   b) Sprawność regatowa jachtu w żegludze na wiatr
   c) Metoda przewidywania osiągów jachtu
3. Stateczność i "równowaga" jachtu
   a) Stateczność poprzeczna
   b) Stateczność podłużna
   c) Stateczność kierunkowa
   d) Manewrowanie

CZĘŚĆ IV
WIATR I WODA
1. Wiatr
   a) Wyzyskanie układów niżowych
   b) Struktura wiatru
   c) Wiatry lokalne
   d) Wiatr w polu regatowym
2. Woda
   a) Zachowanie się fal
   b) Żegluga ba wiatr przeciw fali
   c) Żegluga z wiatrem i falą
   d) Prądy i pływy
   e) Żegluga na wodach płytkich
Współczynniki przeliczeniowe z miar angielskich na metryczne
Spis literatury
Indeks rzeczowy
Ilustracje

Czesław Marchaj ((ur. 9 lipca 1918 w Słomnikach, zm. 21 lipca 2015 w Warszawie) -polski ekspert w dziedzinie aero- i hydrodynamiki oraz teorii żeglowania. Autor znanego podręcznika Teoria żeglowania. Członek brytyjskiego Królewskiego Stowarzyszenia Architektów Okrętowych. To jeden z najwybitniejszych na świecie specjalistów z dziedziny aero- i hydrodynamiki oraz teorii żeglugi. Autor około 60 publikacji naukowych i kilku książek. Prowadził wykłady na temat aerodynamiki i zachowania jednostek pływających w warunkach ciężkiej pogody w Anglii, USA, a także w Indiach, Izraelu, Niemczech, Holandii, we Włoszech i na Filipinach.
W okresie okupacji żołnierz Armii Krajowej. Po II wojnie światowej czołowy polski żeglarz, wicemistrz Polski w klasie Finn, później wiceprezes Polskiego Związku Żeglarskiego, od połowy lat 60 ub. wieku pracował na Uniwersytecie w Southampton w Anglii, później mieszkał we Francji. Na stałe wrócił do Polski w roku 2012.
Sławę w Polsce przyniosło mu wydanie „Teorii żeglowania" w 1957 r. Kolejne edycje ukazały się w latach 1965 i 1970. Książka składała się z części poświęconych odpowiednio aerodynamice żagla i hydrodynamice kadłuba „Teoria żeglowania. Aerodynamika żagla” ukazała się już kilkakrotnie nakładem Alma-Press, po raz pierwszy w roku 2000. Na część drugą czekaliśmy do teraz.