Sensory i systemy referencyjne stosowane na jednostkach dynamicznie pozycjonowanych

WYKAZ STOSOWANYCH OZNACZEŃ
WYKAZ STOSOWANYCH SKRÓTOWCÓW
WSTĘP
1. Definicja jednostek dynamicznie pozycjonowanych
2. Pomiar sił zakłócających oraz stabilizacja ruchów statku na fal

Cześć 1. SENSORY POMIAROWE STOSOWANE NA JEDNOSTKACH DYNAMICZNIE POZYCJONOWANYCH
3. Czujniki pomiarowe kursu i zorientowania jednostki dynamicznie pozycjonowanej
     3.1. Kompasy żyroskopowe
     3.2. Kompasy laserowe
     3.3. Kompasy radiowe oraz kompasy satelitarne
     3.4. Zintegrowane urządzenia nawigacyjne typu Seatex Seapath
4. Czujniki pomiarowe ruchów własnych jednostki dynamicznie pozycjonowane)
5. Czujniki pomiarowe siły i kierunku wiatru
6. Czujniki środowiskowe (falomierze, prądomierze oraz logi)
7. Inne okrętowe sensory i czujniki pomocnicze
     7.1. Sensory zanurzenia statku
     7.2. Sensory szybkości statku
     7.3. Sensory głębokości akwenu
     7.4. Sensory rejestrujące naprężenia na urządzeniach cumowniczo - ładunkowych
     7.5. Czujniki spójności systemu ładunkowego tzw. zielonej linii   
     7.6. Systemy telemetryczne
     7.7. Systemy monitorowania danych z sensorów statkowych - BlomPMS
     7.8. Systemy monitorowania kolumny rynnowe)

Część 2. CZUJNIKI ORAZ APARATURA NAUKOWO-BADAWCZA STOSOWANA NA SPECJALISTYCZNYCH JEDNOSTKACH MORSKICH
8. Przykłady aparatury naukowo-badawczej stosowanej na specjalistycznych jednostkach morskich
     8.1. Grawimetry
     8.2. Inklinometry i magnetometry
     8.3. Hydrofony, geofony i sejsmografy

Część 3. POZYCYJNE SYSTEMY REFERENCYJNE STOSOWANE NA JEDNOSTKACH DYNAMICZNIE POZYCJONOWANYCH
9. Pomiar i prezentacja pozycji w rożnych pozycyjnych systemach referencyjnych
     9.1. Sposoby filtrowania i obróbki danych uzyskiwanych z pozycyjnych systemów referencyjnych na potrzeby systemu dynamicznego pozycjonowania
     9.2. Układy odniesienia stosowane do opisu pozycji i wektora prędkości statku
     9.3. Prezentacja pozycji z wy korzystaniem rożnych systemów odniesienia oraz różnych układów i formatów współrzędnych
10. Mechaniczne systemy referencyjne
     10.1. Systemy inklinometryczne taut wire
     10.2. Mechaniczne systemy referencyjne stosowane w teleskopowych trapach pilotowych
     10.3. Trapy i platformy z systemem referencyjnym Ampelmanna
     10 4. Systemy referencyjne małych pomostów i trapów umożliwiając obsługę fam wiatrowych
     10.5. System referencyjny kolumny rynnowej
11. Systemy mikrofalowe (Artemis, RADius, RadaScan)
     11.1. System mikrofalowy Artemis
     11.2. System mikrofalowy RADius
     11.3. System mikrofalowy RadaScan
12. Laserowe systemy referencyjne (Fanbeam, CyScan, SceneScan)
     12. 1. System laserowy Fanbeam
     12.2. System laserowy CyScan
     12.3. System laserowy SceneScan
13. Systemy hydroakustyczne HPR, HiPAP, ARAP, HAIN
     13.1. Systemy hydroakustyczne o bardzo krótkich linach bazy USBLi SSBL
     13.2. Systemy hydroakustyczne wykorzystujące krótka line bazowa SBL
     13.3. Systemy hydroakustyczne wykorzystujące długa linie bazowa LBL
     13.4. Uniwersalne wielofunkcyjne systemy hydroakustyczne HPR/HiPAP łączące cechy systemów SSBL, LBL i SBL
     13.5. Hydroakustyczny system referencyjny ARAP
     13.6. Hydroakustyczny system referencyjny HAIN
14. Satelitarne pozycyjne systemy referencyjne DGNSS (DGPS, DGLONASS, DGALILEO, DBeiDou,QZSS, IRNSS/NavIC, RELATIVE GPS, DARPS, DPS)
     14. 1. Systemy satelitarne o globalnym zasięgu operacyjnym
     14.2. Systemy satelitarne o lokalnym zasięgu operacyjnym (QZSS, IRNSS/NavIC)
     14.3. Różnicowe stacje referencyjne DGNSS
     14.4. Łańcuchy różnicowych stacji referencyjnych DGNSS
     14.5. Rozszerzone serwisy różnicowych systemów satelitarnych - satelitarne system wspomagające SBAS
     14.6. System SBAS - WAAS
     14.7. System SBAS - EGNOS
     14.8. System SBAS - MSAS/MTSAT
     14.9. System SBAS - GAGAN
     14.10. Odbiorniki nawigacyjnych satelitarnych systemów różnicowych
     14.11. System RADGPS
     14.12. System DARPS
     14.13. Różnicowy system pozycjonowania DPS 5D dużej dokładności
SPIS RYSUNKÓW
SPIS TABEL
BIBLIOGRAFIA

Dr hab. Int. kpt. ż.w. Grzegorz Rutkowski jest profesorem Uniwersytetu Morskiego w Gdyni, oficerem marynarki handlowej, wykładowcą akademickim oraz instruktorem specjalistycznych kursów morskich STCW/IMO. W roku 1995 po ukończeniu studiów magisterskich w Wyższej Szkole Morskiej (WSM) w Gdyni (transport morski) rozpoczął prace naukowo-dydaktyczna w Katedrze Nawigacji w WSM w Gdyni (obecnie Uniwersytet Morski w Gdyni) i kontynuuje ja do dnia dzisiejszego. W roku 1992 ukończył Studium Wojskowe, uzyskując patent podporucznika MW RP. W roku 1997 ukończył studia podyplomowe na Uniwersytecie Gdańskim (matematyka z informatyką), a w roku 2000 dodatkowo Studium Pedagogiczne w WSM w Gdyni. W tym samym roku uzyskał z wyróżnieniem stopień doktora nauk technicznych w zakresie transport a Wydziale Transport Politechniki Warszawskiej, natomiast w roku 2022 uzyskał na tej same Uczelni stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie nauk inżynieryjno-technicznych w dyscyplinie naukowej inżynieria lądowa i transport. Równolegle do rozwijanej przez lata pracy badawczo dydaktycznej systematycznie podnosi swoje kwalifikacje zawodowe. Posiada najwyższe dyplomy morskie, w tym m.in. kapitana żeglugi wielkiej, operatora systemów DP do dynamicznego pozycjonowania statków, instruktora DP DNVGL, kapitana jachtowego, kapitana motorowodnego, instruktora motorowodnego, międzynarodowy certyfikat audytora i rzeczoznawcy od systemów ochrony i bezpieczeństwa statków (kodów ISM/ISPS), certyfikat inspektora nautycznego Administracji Morskiej Bahamów i certyfikaty inspektorów flagowych Administracji Morskiej Barbados, Malty oraz Saint Vincent i Grenadyny, certyfikat oficera dochodzeniowego wypadków morskich i certyfikat akredytowanego rzeczoznawcy od spraw systemów DP oraz technologii transport i przeładunku ropy naftowej w systemie offshore. W latach 2006-2020 petit funkcje kapitana statku/operatora SDPO w międzynarodowej flocie zbiornikowców Klasy DP. Jako instruktor DP/STCW pracował w kilku zagranicznych ośrodkach szkoleniowych, min. w prestiżowym norweskim SMSC Ship Manoeuvering Simulator Center Trondheim (obecnie KM Kongsberg Grilstad Maritime Training Center Norway) oraz kilku ośrodkach szkoleniowych korporacji Teekay, sprawując funkcje oficera szkoleniowego floty, rzeczoznawcy od spraw badania i oceny systemów bezpieczeństwa i ochrony statku, wdrożonych systemów jakości, systemów kontroli i zarządzania statkiem oraz wdrażanych programów szkoleniowych. W roku 2015 powierzono mu prowadzenie międzynarodowego ośrodka szkoleniowo-rozwojowego Teekay Manila's Learning and Development Training Centre na Filipinach. Jest autorem duże liczby książek i opracowań naukowych o tematyce morskiej, wielu prac badawczych, wdrożeniowych, ekspertyz nawigacyjnych i zawodowych, promotorem licznych prac dyplomowych magisterskich i inżynierskich, współautorem kilku wynalazków oraz kilku głoszeń patentowych o zasięgu międzynarodowym. Jest też działaczem kilku eksperckich organizacji zawodowych i sportowych, w tym wieloletnim członkiem Rady Stowarzyszenia Kapitanów Żeglugi Wielkiej, Honorowym Dawca Krwi, członkiem PCK, PZM, PZZ, PZt, CMAS, działaczem w Związku Piłsudczyków, założycielem i opiekunem Naukowego Kola Badan Podwodnych „SeaQuest".

Mgr inż. kpt. ż.w. Paweł Kotakowski wykładowca akademicki, instruktor i egzaminator specjalistycznych kursów morskich STCW/IMO. Absolwent studiów magisterskich na Wydziale Nawigacyjnym Akadami Morskiej w Gdyni na kierunku transport morski (2009), oraz studiów podyplomowych na Wydziale Inżynierii Mechanicznej i Okrętownictwa Politechniki Gdańskiej na kierunku morska energetyka wiatrowa (2022). Absolwent Studium Wojskowego z egzaminem na oficera MW RP (2006). Od roku 2009 oficer wachtowy, a następnie kapitan na specjalistycznych statkach z sektora offshore. Posiada najwyższe dyplomy morskie. Doświadczenie zawodowe zdobywał, pracując dla kluczowych klientów w branży. Brał udział w projektach związanych z wydobyciem ropy naftowej i gazu (m.in. budowa pola gazowego Culzean, budowa rurociągu Nord Stream 2), jak również z budowa farm wiatrowych (m.in. Walney Wind Farm). Uczestnik wielomiesięcznej operacji wydobycia wraku Costa Concordia. Operator oraz starszy operator systemów dynamicznego pozycjonowania z doświadczeniem 10 tysięcy godzin obsługi różnego rodzaju konsol DP. Od 2020 roku związany z Uniwersytetem Morskim w Gdyni jako pracownik naukowo-dydaktyczny. Wykładowca na studiach I i ll stopnia oraz studiów podyplomowych. Instruktor na kursach specjalistycznych i kwalifikacyjnych dla kadr operacyjnych i zarządzających statkami. Asesor i egzaminator na statkach badawczo-szkoleniowych. Autor oraz współautor artykułów naukowych o tematyce dotyczącej offshore i odnawialnych źródeł energii. Współautor wielu prac badawczych, a także ekspertyz nawigacyjnych. Kierownik pracy przedwdrożeniowej System dokowania do instalacji offshore w ramach projektu „Inkubator Innowacyjności 4.0°. Współwyznawca innowacyjnych rozwiązań z zakresu bezpieczeństwa morskiego. Współautor kilku zgłoszeń patentowych o zasięgu międzynarodowym. Przewodniczący Międzywydziałowej Rady Programowej Uniwersytetu Morskiego w Gdyni kierunku morska energetyka wiatrowa oraz członek Międzyuczelnianej Rady Programowej kierunku morska energetyka wiatrowa. Członek grup roboczych przy Ministerstwie Klimatu i Środowiska biorących udział w tworzeniu porozumienia sektorowego Polish Offshore Sector Deal. Przedstawiciel UMG w pracach grup roboczych w ramach realizacji projektu „l-offshore" przy Ministerstwie Infrastruktury. Członek Instytutu Nautycznego w Londynie (AFNI) oraz Stowarzyszenia Kapitanów Żeglugi Wielkiej.