Bujanie w morskiej pianie

"Bujanie w morskiej pianie" to zbiór opowiadań i reportaży z minionego półwiecza – niektóre nigdy nie publikowane, inne drukowane w „Żaglach” czy „Morzu”, jeszcze inne zaczerpnięte z dawno wyczerpanych nakładów książek. Historia polskiego żeglarstwa przez pryzmat przeżyć pojedynczego żeglarza.

-------------------------------------------------------------

O tym, co w tym zbiorze jest, Autor napisał we wstępie. Można do tego oczywiście dodać, że styl jego prozy jest jednocześnie lapidarny i obrazowy, precyzyjny i metaforyczny. Że opowiadania te, z pozoru wyrywkowe i fragmentaryczne, dają obraz życia i osiągnięć nie tylko jednego z największych żeglarzy polskich i światowych, ale i nieprzeciętnej osobowości. Że mają cechy zarówno dokutemu jak i fikcji literackiej. Wreszcie: że jest to najnowsze opus pisarza, którego poprzednie książki rozchodziły się w milionowych nakładach, tak po polsku jak w tłumaczeniach.
Kazimierz Robak

-------------------------------------------------------------

Przy kolejnym, długim rejsie moi dotychczasowi pracodawcy stracili cierpliwość: zamiast pisać dużo, dobrze i przy biurku - jegomość sobie żegluje po świecie, pisze mało albo wcale i zupełnie nie na temat. W tej sytuacji postanowiłem przestać pisać. Wtedy właśnie się poznaliśmy, bo zacząłem do Was mówić z okienka. Miąłem wtedy brodę i wielu z Was mogło się wydawać, że mówi do Was kapitan. Przypominam jednak, że nie miałem i nie mam sumiastego wąsa ani munduru, a zatem kapitanem nie byłem i nie mogłem być.
Ofiarą pomyłki padło jeszcze wiele osób, do tego strupnia, że powierzono mi dowodzenie sporym żaglowcem, wybudowanym przez Stocznię Gdańską, na zlecenie Telewizji. Ale rozumiecie chyba sami, że dowództwo wiązało się tylko z kolejnym programem, który dla Waszej radości przygotowywaliśmy w okienku.
"Okienko" 1986